بلو جین/پی (Blue Gene/P) سه برابر از سریعترین دستگاه موجود، یعنی بلو جین/ال که آن هم ساخت آی بی ام بود، سریع‌تر است و ۱۰۰ هزار برابر از رایانه های خانگی قدرتمندتر به حساب می آید.
در حالی که در رایانه های معمولی، عموما از یک یا دو پردازشگر (پروسسور) برای انجام محاسبات استفاده می شود، یک سیستم استاندارد بلو جین/پی شامل مجموعه ای بالغ بر ۲۹۴ هزار پردازشگر است.
این رایانه بطور عادی می تواند با سرعت ثابت یک پیتافلوپ (petaflop) کار کند، یعنی می تواند در هر ثانیه هزار تریلیون محاسبه انجام دهد. با این حال بلو جین/پی قابلیت رسیدن به سرعت سه پیتافلوپ را نیز داراست و با افزایش تعداد پردازشگرها به ۸۸۴ هزار، این ابررایانه می تواند در هر ثانیه، ۳ هزار تریلیون محاسبه انجام دهد.
آی بی ام در گزارشش کمی هم بازارگرمی کرده و گفته که عملیاتی که در هر ثانیه بلو جین/پی می تواند انجام دهد به اندازه مجموعه عملیاتی است که 5/2 کیلومتر لپ تاپ که روی هم چیده شده باشند، می‌تواند انجام دهد! با این وجود آی بی ام مدعی است که مصرف انرژی این ابررایانه معادل مدل های قبلی است.
هرچند به طور معمول چنین دستگاهی صرفا برای محاسبات بسیار دقیق و پیچیده علمی نظیر آزمایش‌های در زمینه فیزیک ذره ای یا نانوتکنولوژی بکار می رود، ولی آی بی ام امیدوار است بتواند با امکاناتی که به آن افزوده، شرکت های تجاری که در امور مالی به ارائه خدمات می پردازند یا در صنایع نفت و گاز فعالند را نیز نسبت به خریدش علاقه‌مند کند.
گفته شده اولین دستگاه بلو جین/پی را دولت آمریکا خریداری کرده که قرار است اواخر سال ۲۰۰۷ در لابراتوار ملی آرگون متعلق به وزارت انرژی این کشور نصب شود.
دو دستگاه دیگر را نیز آزمایشگاه هایی در آمریکا خریده اند و چهارمین رایانه را تاسیسات علوم و فن آوری بریتانیا سفارش داده است. سیستم استاندارد بلو جین/پی که شامل ۷۲ طبقه (Rack) است و در هر طبقه مجموعه ای از پردازشگرهای قوی کار گذاشته شده اند، بیش از ۹۳ میلیون دلار قیمت دارد.
البته افزایش سرعت یارانه‌ها، فقط به تعداد پردازشگرهای به کار رفته در آن برنمی‌گردد. قابلیت تک‌تک تراشه‌ها موضوع مهم‌تری است که در سال‌های گذشته پیشرفت‌های چشمگیری داشته و باعث بالارفتن سرعت نسل‌های تازه رایانه های خانگی شده است.
پردازنده های رایانه ای در ابتدای خلقت خود از تراشه های 4 بیتی استفاده می کردند. تعداد بیت‌های تراشه ها سپس به 8 و بعد از آن به 16 رسید. بعد از 32 بیتی وارد بازار شد و اکنون پردازنده های 64 بیتی ظهور یافته‌اند.
به طور خلاصه می توان گفت که هرچه تعداد بیت ها بیشتر باشد، پردازنده قوی تر خواهد بود. پردازنده مغز رایانه است. پردازنده سیستم عامل و نرم افزارها را به اجرا در می آورد و بنابراین هرچه قوی تر باشد اجرای برنامه ها نیز سریع تر انجام خواهد شد.
می توان تعداد بیت های پردازنده را به تعداد سیلندرهای موتور اتومبیل تشبیه کرد و هرچه تعداد بیت ها بیشتر باشد قدرت پردازنده نیز بیشتر است.
نخستین پردازنده جهان که در سال 1971 پا به هستی گذاشت، 4004 نام داشت و یک تراشه 4 بیتی بود که توسط شرکت اینتل ساخته شده بود. این تراشه به اندازه یک ماشین حساب قدرت داشت.
